Dzika Kuchnia - warsztaty

Zafascynowana książką Łukasza Łuczaja Dzika Kuchnia postanowiłam wziąć udział w warsztatach. Czytając książkę byłam zafascynowana, że tyle rzeczy w okół nadaje się do jedzenia. Nie muszę iść na targ po pomidory czy ogórki, mogę pójść na łąkę po zielsko i kwiatki. Po przeczytaniu książki miałam wrażenie, że nie do końca bezpiecznie jest tak po prostu pójść na łąkę i coś nazbierać bo można się pomylić, poza tym musiałabym chyba chodzić z książką żeby rozpoznać rośliny.

Mam wrażenie, że odnośnie odżywiania sporo wiem, ale czytając książkę o chwastach, kwiatach czy biorąc udział w webinarach dotyczących ziół i ziołolecznictwa – wiem, że wciąż wiele nie wiem.

Jadąc na warsztaty liczyłam na przygodę, doświadczenie, kontakt z ciekawymi ludźmi, chciałam też osobiście poznać Łukasza. Wszystko to się wydarzyło i to był cudowny czas. Relaks dla umysłu, relaks dla ciała, no i nowe doświadczenia kulinarne. Niestety nie zapamiętałam ani roślin ani nazw, bo to co wydawało się prościzną jest nieco bardziej skomplikowana. Wszystkie nazwy się pomieszały. Teraz jak widzę jakieś chwasty wiem, że coś z nimi można zrobić, ale mocna się w tym nie czuję. Na szczęście mam jeszcze szanse we wrześniu i mam nadzieję w przyszłą wiosnę. W końcu posiądę jakiś ułamek tej cudownej wiedzy.

Moja relacja z czytania książki

Gotuj z Ajwen:

Co się ciekawego wydarzyło?

placki z pokrzyw cudowne w smaku
herbata z kwiatków mlecza – na pewno będę piła w domu
jadłam białe robaki prosto spod kory – smakują kasztanowow-orzechowo (bardzo dobre)
jadłam mrówki na słodko – szału nie ma
topinambur można wykopać na łące, smakuje jak słonecznik bo przecież jest słonecznikiem bulwiastym
frytki z czyśca – pyszne, ale ile trzeba się nakopać ziemi
pałki – kłącza – gumiate, ciężko się obiera i z jeszcze większym poświęceniem trzeba je wydobywać
cukierki z tataraku – nie moja bajka
wiem gdzie szukać grzybów, które wyglądają jak mun (są w naszych lasach)