Hipoglikemia (inaczej zwana niedocukrzeniem) to stan, w którym rozpoznaje się gwałtowny spadek poziomu glukozy we krwi. Występuje on u diabetyków, lecz może pojawić się również u osób, które nie są cukrzykami, w postaci hipoglikemii reaktywnej.

Hipoglikemia to stan charakteryzujący się zaburzoną gospodarką węglowodanową w organizmie. Pojawia się w momencie, gdy poziom glukozy we krwi spada poniżej 70 miligramów na decylitr. Towarzyszą temu konkretne objawy kliniczne, które w konsekwencji mogą doprowadzić do śpiączki, a finalnie do zgonu. Najczęściej występuje u pacjentów borykających się z cukrzycą typu 1 i 2 oraz u kobiet w ciąży, a także u osób dotkniętych wszelkiego rodzaju guzami trzustki.

Hipoglikemia jest powikłaniem leczenia cukrzycy stanowiącym potencjalne zagrożenie dla życia – zwłaszcza u chorych leczonych insuliną.

Przyczyny

Stan hipoglikemii może być indukowany na skutek przyjmowania zbyt dużej ilości insuliny w trakcie leczenia choroby cukrzycowej. Hipoglikemia to niejednokrotnie również efekt restrykcyjnych diet, w tym głodówek, a także niedożywienia organizmu.

Objawy

Do najbardziej rozpoznawalnych objawów tego stanu zaliczamy:

• drżenie rąk,
• potliwość całego ciała,
• zaburzenia koncentracji,
• napady głodu,
• bóle i zawroty głowy,
• nudności, wymioty,
• tachykardia (przyśpieszona akcja serca),
• podwójne widzenie,
• ogólne rozdrażnienie,
• senność, a nawet śpiączka,
• zaburzenia koordynacji ruchowej.

Hipoglikemia reaktywna

Hipoglikemia reaktywna objawia się niskim poziomem glukozy we krwi. Występuje u osób niechorujących na cukrzycę (zazwyczaj będących w stanie przedcukrzycowym lub insulinooporności tkanek) w ciągu 3–5 godzin po spożyciu posiłku, najczęściej obfitującego w wysoką zawartość węglowodanów, a małą ilość tłuszczów. Ten rodzaj hipoglikemii objawia się w sposób typowy dla niskiego stężenia glukozy (dodatkowo pojawia się ból żołądka, mdłości, zimne palce lub nos).

Hipoglikemia a sposób żywienia

Przy hipoglikemii posiłki należy spożywać regularnie, bez pośpiechu, a także trzeba je dokładnie przeżuwać. Ilość posiłków oraz odstęp między nimi to kwestia indywidualna. Nie zaleca się jednak długich przerw, a w żadnych wypadku – omijania posiłków, głodówek i postów typu intermittent fasting (IF). Zapobiegamy w ten sposób nagłemu spadkowi stężenia glukozy we krwi. 

Warto wprowadzić do swojego codziennego menu śniadania białkowo-tłuszczowe. Dzięki minimalnej zawartości węglowodanów, nie spowodowują one nagłego wyrzutu insuliny już z samego rana, a co za tym idzie – spadku glukozy we krwi. Istotne jest to, że każdy ma inną tolerancję produktów węglowodanowych, w związku z czym należy ostrożnie wprowadzać je do diety i od razu reagować na niepożądane objawy. Najważniejsze, by kierować się małymi porcjami, które wraz z posiłkami można stopniowo zwiększać.

Posłuchaj o insulinie, metforminie i glukozie

Warto również wspomnieć o znakomitym działaniu aktywności fizycznej w kontekście zwalczania hipoglikemii reaktywnej. Odpowiednio dobrany trening, najlepiej odbywający się w godzinach porannych, doprowadzi do uregulowania poziomu glukozy we krwi.

PAMIĘTAJ!

JEŚLI COŚ CIĘ NIEPOKOI, SKONSULTUJ SIĘ Z DIETETYKIEM KLINICZNYM AJWEN

Prawa autorskie – zapoznaj się!