Wiele osób zapewne myśli o hodowli kiełków, niektórzy być może próbowali – aż do tzw. pierwszego zgnicia i zatęchnięcia. Często próbujesz jeszcze raz i znów to samo – zgnilizna. Większość osób rezygnuje po pierwszej próbie, niektórzy dochodzą do tzw. drugiej bazy i na tym kończy się przygoda. Sprawdź, jak hodować kiełki.
Nim posiadłam tę tajemną wiedzę, kilkanaście razy wyrzucałam „cuchnące” hodowle. Zdarzało się również, że urastały do tak wielkich rozmiarów, że nie byłam w stanie tego zjeść. Zauważyłam, że za każdym razem robię tak samo, a efekt bywa różny. Może to siły wyższe, czyli zależność od księżyca?
Spróbowałam siać wg. kalendarza księżycowego (można go znaleźć w internecie). Często przy okazji programów ogrodniczych jest też mowa o tym, kiedy siać, ciąć, zbierać, a kiedy nic nie robić. Trochę to podziałało. Wysypanie ziarna we właściwej fazie księżyca skutkuje szybszym ich wzrostem. Ale to nie rozwiązuje do końca problemów gnicia. Na pewno szybciej wzrastające kiełki to mniejsze ryzyko gnicia, druga rzecz to regularne przepłukiwanie.
Jak hodować kiełki?
Kiedy ziarna wysypane są na poszczególne poziomy, nie wystarczy je raz dziennie podlać i dać wodzie skapywać. Codziennie zdejmuję każdy poziom i płuczę pod bieżącą wodą, następnie pozwalam wodzie wycieknąć przez zaworek (należy go zawsze regulować, by woda sprawnie odpływała). Po wycieknięciu wody dodatkowo zabezpieczam ziarna przed wypadnięciem i wylewam ostatnie krople wody. Czasami przesypuje kiełki na sito i płuczę całość pod bieżącą wodą, po czym wsypuje z powrotem na platformy.
Te zabiegi płukania zaczynam w trzecim dniu po wysypaniu ziaren na platformę i kontynuuję codziennie, aż do pojawienia się wszystkich kiełków. Zabiegi te zabierają mi jakieś 5–10 minut dziennie, a to mniej niż pójść po warzywa do sklepu. W dni cieplejsze albo przy dużej wilgotności w pojemniku (oceniam subiektywnie) ustawiam platformy, tak aby między poziomami był przewiew. Nie można tego zrobić na pół dnia, bo kiełki nadwiędną z góry. Kiełki – z wyjątkiem słonecznika – zjada się z łupinami, ale wypłukiwanie łupin z platform, zmniejsza ryzyko gnicia.
Wystarczy więc codziennie przepłukać kiełki pod bieżącą wodą. Zero zachodu w produkcji, a dużo smakowitości, witamin i minerałów. I niech nikt nie mówi, że w zimie nie można mieć świeżych warzyw 🙂 Oczywiście, to nie to samo co kiełki sklepowe. Te są bez fungicydów.
Moja trzydniowa hodowla świeżych warzyw. Na pierwszym planie kozieradka, koniczyna, słonecznik oraz rzodkiewka. Dwa po prawej to rzeżucha.
SPRAWDŹ NASZE E-BOOKI KULINARNE:
Autor
Iwona Wierzbicka
Wiele osób zapewne myśli o hodowli kiełków, niektórzy być może próbowali – aż do tzw. pierwszego zgnicia i zatęchnięcia. Często próbujesz jeszcze raz i znów to samo – zgnilizna. Większość osób rezygnuje po pierwszej próbie, niektórzy dochodzą do tzw. drugiej bazy i na tym kończy się przygoda. Sprawdź, jak hodować kiełki.
Nim posiadłam tę tajemną wiedzę, kilkanaście razy wyrzucałam „cuchnące” hodowle. Zdarzało się również, że urastały do tak wielkich rozmiarów, że nie byłam w stanie tego zjeść. Zauważyłam, że za każdym razem robię tak samo, a efekt bywa różny. Może to siły wyższe, czyli zależność od księżyca?
Spróbowałam siać wg. kalendarza księżycowego (można go znaleźć w internecie). Często przy okazji programów ogrodniczych jest też mowa o tym, kiedy siać, ciąć, zbierać, a kiedy nic nie robić. Trochę to podziałało. Wysypanie ziarna we właściwej fazie księżyca skutkuje szybszym ich wzrostem. Ale to nie rozwiązuje do końca problemów gnicia. Na pewno szybciej wzrastające kiełki to mniejsze ryzyko gnicia, druga rzecz to regularne przepłukiwanie.
Jak hodować kiełki?
Kiedy ziarna wysypane są na poszczególne poziomy, nie wystarczy je raz dziennie podlać i dać wodzie skapywać. Codziennie zdejmuję każdy poziom i płuczę pod bieżącą wodą, następnie pozwalam wodzie wycieknąć przez zaworek (należy go zawsze regulować, by woda sprawnie odpływała). Po wycieknięciu wody dodatkowo zabezpieczam ziarna przed wypadnięciem i wylewam ostatnie krople wody. Czasami przesypuje kiełki na sito i płuczę całość pod bieżącą wodą, po czym wsypuje z powrotem na platformy.
Te zabiegi płukania zaczynam w trzecim dniu po wysypaniu ziaren na platformę i kontynuuję codziennie, aż do pojawienia się wszystkich kiełków. Zabiegi te zabierają mi jakieś 5–10 minut dziennie, a to mniej niż pójść po warzywa do sklepu. W dni cieplejsze albo przy dużej wilgotności w pojemniku (oceniam subiektywnie) ustawiam platformy, tak aby między poziomami był przewiew. Nie można tego zrobić na pół dnia, bo kiełki nadwiędną z góry. Kiełki – z wyjątkiem słonecznika – zjada się z łupinami, ale wypłukiwanie łupin z platform, zmniejsza ryzyko gnicia.
Wystarczy więc codziennie przepłukać kiełki pod bieżącą wodą. Zero zachodu w produkcji, a dużo smakowitości, witamin i minerałów. I niech nikt nie mówi, że w zimie nie można mieć świeżych warzyw 🙂 Oczywiście, to nie to samo co kiełki sklepowe. Te są bez fungicydów.
Moja trzydniowa hodowla świeżych warzyw. Na pierwszym planie kozieradka, koniczyna, słonecznik oraz rzodkiewka. Dwa po prawej to rzeżucha.
SPRAWDŹ NASZE E-BOOKI KULINARNE:
Autor
Tagi
Administratorem Państwa danych osobowych jest osobowych jest Iwona Wierzbicka, prowadząca działalność gospodarczą pod firmą Ajwendieta Dietetyka Kliniczna Iwona Wierzbicka (NIP: 9910011175). Dane osobowe przetwarzane będą wyłącznie w prawnie usprawiedliwionych celach administratora danych polegających na prezentowaniu komentarzy dotyczących funkcjonowania serwisu internetowego oraz jakości towarów i usług w nim dostępnych. Podanie przez Państwa danych osobowych jest dobrowolne, ale też niezbędne do opublikowania komentarza. Szczegółowe informacje na temat przetwarzania Państwa danych osobowych mogą Państwo znaleźć w naszej Polityce prywatności na temat zasad przetwarzania danych osobowych.
Podobne tematy
Moje śniadanie – co i o której godzinie jem?
Głównymi składnikami moich śniadań są: jaja, mięso, frankfurterki oraz parówki. Tak, czasami mam dość takich posiłków, ale… moje poranki są dość intensywne, a poza tym wolę sobie pobiegać, poleżeć albo nic nie robić zamiast gotować,…
WIĘCEJ >
Strączki – jeść czy nie jeść?
Sprawdź, o czym warto wiedzieć, zanim sięgniemy po strączki. Rośliny strączkowe to niekwestionowane bogate źródło białka, ale i węglowodanów. Profil aminokwasowy soi jest podobny do białka wzorcowego, jakim jest jajo kurze, zatem idealnie nadaje się…
WIĘCEJ >
Konserwy – dlaczego lepiej na nie uważać?
Konserwy – co z nim jest nie tak? Dlaczego powinno się na nie uważać? Sprawdź, co warto wiedzieć na ten temat. Clostridium botulinum Clostridium botulinum jest Gram-dodatnią laseczką wytwarzającą toksynę o nazwie botulina, zwaną potocznie…
WIĘCEJ >
Najlepsze źródło wapnia – skorupki jaj
Skorupki jaja kurzego zawierają sole wapnia, miedź, fluor, żelazo mangan, molibden, siarę, krzem, selen, cynk i stront. Stront ma podwójne działanie: hamujące w stosunku do osteoklastów (komórek kościogubnych) i pobudzające czynności osteoblastów (komórek kościotwórczych).
WIĘCEJ >